ماریجوانا، روان‌پریشی و قانونی‌سازی
یافتن علت حقیقی اختلال روانی در جایی که مسائل پیچیده‌ای مانند ژنتیک، محیط و رفتارهای سردرگرم می‌توانند بر سلامت روان تاثیر بگذارند بسیار چالش برانگیز است. از ملزومات این کار بررسی دقیق شواهد و قرائن از زوایای مختلف است.
پژوهش‌های متعددی درباره‌ی ارتباط ماریجوانا و اختلالات روان‌پریشی مانند اسکیزوفرنی وجود دارد. اغلب این پژوهش‌ها بر وجود یک رابطه‌ی هم‌بستگی (کورولیشن) میان مصرف ماریجوانا و ریسک ابتلا به روان‌پریشی اتفاق نظر دارند.
البته پژوهش‌هایی هم وجود دارند که مدعی‌اند ماده‌ای در ماریجوانا می‌تواند به بهبود روان‌پریشی کمک کند! این ماده سی‌بی‌دی ؛ ماده‌ی غیرروان‌گردان واقع در ماریجوانا است. سی‌بی‌دی بصورت جداگانه از ماریجوانا استخراج می‌شود و بصورت روغن استخراج شده بفروش می‌رسد.
ارتباط مستقیم سومصرف ماریجوانا و افزایش ابتلا به روان‌پریشی
می‌توان گفت که اختلاف نظری درباره ارتباط هم‌بستگی میان سومصرف ماریجوانا و افزایش ریسک روان‌پریشی وجود ندارد. بحث سر یافتن ارتباط علی میان این دو است. چرا که بسیاری استدلال می‌کنند که اختلالات روان‌پریشی ریشه‌های ژنتیک دارند و علاوه بر آن پژوهش‌هایی وجود دارند که بر ارتباط هم‌بستگی میان مصرف سیگار یا قلیان با افزایش ریسک روان‌پریشی صحه می‌گذراند و دست گذاشتن بر روی ماریجوانا بعنوان علت اصلی ابتلا صحیح نمی‌دانند.
یکی دیگر از استدلال‌های رایجی که در مقابل علت دانستن ماریجوانا در ابتلا به بیماری‌های روان‌پریشی شکل می‌گیرد این است که افزایش مصرف همه‌گیر ماریجوانا موجب افزایش ابتلای همه‌گیر به روان‌پریشی نشده.
یکی از آخرین پژوهش‌های انجام شده میان ۱۱ کشور اروپایی در صدد آن بوده که جواب این سوال را بدهد و اینگونه پاسخ می‌دهد که این مقوله از اساس درست نیست و نوع و دوز مصرفی ماریجوانا می‌تواند تاثیر متفاوتی در میزان ابتلای همه‌گیرشناسانه بگذارد. در آخر به این نتیجه می‌رسد که نتیجه می‌گیرد که یک ارتباط علی بین سومصرف ماریجوانا بخصوص ماریجوانای سم (تی‌اچ‌سی بالای ۱۰درصد) و اختلالات روان‌پریشی وجود دارد.
همچنین پژوهش جدیدتری وجود دارد که به ریسک دو تا چهار برابری ابتلا به روان‌پریشی وابسته به میزان دوز اشاره می‌کنند.
میزان و نوع ماریجوانای مصرفی با میزان روان‌پریشی رابطه مستقیم داشته است. ماریجوانای غیرسم (با درصد تی‌اچ‌سی کمتر از ۱۰٪) می‌تواند خطر ابتلا به روان‌پریشی را تا ۱۲درصد کاهش دهد. بنابراین
حتی اگر بخواهیم از علیت در رابطه ماریجوانا و روان‌پریشی صرف نظر کنیم؛ مصرف ماریجوانا یک فاکتور ریسک مرتبط با ابتلا به اختلال روان‌پریشی است که وابسته به دوز نیز می‌باشد.
قانونی کردن ماریجوانا
ماریجوانای موجود در ۲۰ سال قبل به شدت ماریجوانای امروزی سمی نبود. میزان تی‌اچ‌سی موجود در ماریجوانا از ۴٪ در سال ۱۹۹۰ به ۱۲٪ در سال ۲۰۱۴ رسیده است. و نسبت تی‌اچ‌سی به سی‌بی‌دی از یک‌چهاردهم به یک‌هشتادم رسیده است. پرورش‌دهندگان با دستکاری گیاه و افزایش میزان تی‌اچ‌سی و کاهش میزان سی‌بی‌دی به سمی‌تر شدن ماریجوانا منجر شده اند. و همه‌ی این‌ها نتیجه‌ی غیرقانونی بودن، جرم‌انگاری و عدم نظارت بوده است.
در حالیکه با قانونی‌سازی تولید و نظارت صحیح می‌توان به افزایش درصد سی‌بی‌دی و کاهش درصد تی‌اچ‌سی و به این ترتیب تولید و توزیع ماریجوانایی با ریسک بسیار پایین‌تر دست یافت. بنابراین قانونی کردن تولید و عرضه‌ی ماریجوانا می‌تواند به کاهش چشم‌گیر خطر ابتلا به روان‌پریشی کمک کند.